Kilka spostrzeżeń muzycznych na gorąco (znaczy na upalnym początku lata)

Cosmic Sludge: Ta płyta mi przypomniała że od dawna nie słuchałem porządnego sludge’u. To jest porządny sludge. Tylko o tyle nietypowy, że tempa są czasem szybsze od kanonu, a utwory nie ciągną się jak rzeka-ściek. Jest krótko, konkretnie i z mazistym przytupem. Czyli tak jak lubię przemysłowy szlam ;)

Geometria geografii ludów ugrofińskich: Co jest z tymi Ugrofinami? Z jednej strony Oranssi Pazuzu w Finlandii śpiewający po fińsku, a z drugiej Thy Catafalque na Węgrzech śpiewający po węgiersku. Oba zespoły zaczynały od black metalu, a skończyły gdzieś na awangardzie. A że mózg lubi widzieć powiązania, jestem przekonany że to nie jest przypadek ;) Thy Catafalque nie porywa mnie (jak na razie) tak jak Oranssi Pazuzu, ale na pewno warto ich znać. Czasem zaśpiewają ładnie, czasem chlusną szlamem, a generalnie jest ciekawie.

Where Owls Know My Taste: Lubię kiedy zespół kombinuje. Ale nie lubię kiedy kombinowanie kończy się przerostem formy nad treścią. Klasycznym przykładem dla mnie są wcześniejsze dokonania Between the Buried and Me (ostatnio podobno bardziej „spiosenkowieli” – coś tam słyszałem, ale się nie interesowałem). Dużo połamańców, zmian tempa, zmian metrum, a nic się ze sobą nie klei. Nota bene podobnie nie lubię kiedy „eklektyzm” w muzyce polega na tym, że tu trochę takiego stylu, tu trochę siakiego, a wszystko wrzucone do jednego gara bez pomysłu jak je sensownie połączyć w spójną całość. Rivers of Nihil balansują tutaj na krawędzi. Generalnie jest dużo porządnego grania takiego jak lubię – tu trochę przygrzeją technicznie, tam machną mulisty pejzaż – ale są też momenty kiedy zapytuję „ale… po co?”.